हामी सारा नेपालीको जनजीवनको अभिन्न अङ्ग
बनेर दशकौंसम्म हाम्रो सुखदु:खमा साथ दिँदै आएको लोडसेडिङको असामयिक निधन
भएको हुँदा लोडसेडिङको आत्माले चिर शान्ति पाओस् र शोकसन्तप्त वा
आश्चर्यचकित प्रभावित नेपालीहरूप्रति हार्दिक समवेदना । एकातिर हामी सबैको
स्मार्टफोनमा जडित ‘लोडसेडिङ’ एप अन–इन्स्टाल गर्नुपर्ने बाध्यता आइलागेको छ
भने काम बत्ती आएपछि भरे वा भोलि गरौंला भनेर टार्ने अल्छीहरूको जीवनमा
बबन्डर मच्चिएको छ । लोडसेडिङ तिमी जीवित हुन्जेल सबैले सरापे तर अब तिम्रो
अभाव यति खट्किन थालेको छ कि त्यसलाई शब्दमा उतार्न सकिँदैन ।
लगभग बत्ती देखेदेखि लोडसेडिङ भोगियो ।
अझै पनि लाग्छ, लोडसेडिङबिनाको बत्ती–बत्ती नै होइन । बिजुली बत्ती
भन्नासाथ लोडसेडिङ पछाडि–पछाडि झुन्डिए आउने उपसर्गजस्तो भैसकेको हाम्रो
जीवनमा अब यो असामान्य परिस्थिति आइलागेको छ । ‘लोडसेडिङ’ जिन्दगीबाट अब
‘एनिटाइम लाइटिङ’ जिन्दगी एकाएक जिउन हम्मे–हम्मे नै पर्ने देखिन्छ ।
लोडसेडिङको देहावशानपछि हजाराँैका जागिर जाने भए, व्यापार–व्यवसाय डुब्ने
भए । एक कित्ताका जनताको अर्थतन्त्रमा महाभूकम्पै आउने भो । मैनबत्ती
प्राचीन सभ्यता हुने भयो । मैन बटारेर गुजारा चलाउने मानिसले अब साबुन
बटार्न थाले हुन्छ, किनभने अब मैनबत्ती त बर्थ डेमा मात्र हो बालिने । घर र
कार्यालयमा चलाइने जेनरेटर र इन्भर्टर कथा–कुथुङ्ग्री हुने भए । चार्जेबल
बत्ती अनि पावर ब्याङ्कलाई रछ्यानमा फाल्दिए हुन्छ । सोलारको व्यापार पनि
अब यो भूभागमा टाट पल्टिने देखिन्छ । अब पो हामी वास्तविक रूपमै एक्काइसौँ
शताब्दीमा बामे सर्न काबिल भयौँ । वाह, बधाई छ हामीलाई !
कुनै
समय थियो, बिहान उठ्दा बत्ती गएको हुन्थ्यो, बेलुका सुत्ने बेलामा पनि
बत्ती गएकै हुन्थ्यो । लाग्थ्यो, मध्यनिन्द्राबीचमा पिलिक्क आएर मिलिक्क
जान्थ्यो– बत्ती नामक त्यो जन्तु । कहिलेकाहीं कन्फ्युज नै भइन्थ्यो–
सिलिङमा झुन्डिएको त्यो अर्धागोलाकार सिसा के रै’छ ? टाउको कतै जोडले
ठोक्किएपछि सम्झना आउँथ्यो– अरे त्यो त बिजुली बत्ती पो ! कुनै पनि समय दाउ
हान्नै नपरी अब राइस कुकरमै भात पकाइन पाइने भो । ग्यास गिजर होइन,
एलेक्ट्रिक गिजर नै चलाए भो । हो, अब ज्याकुज्जी र साउना जत्तिखेर पनि रेडी
छन् । पेट्रोल, डिजेल, कोइला अनि मटीतेलको खपत स्वाट्टै तल झर्ने भो ।
जहीँतहीँ
सेवाको मूल्य साबिकभन्दा बत्ती गएको बेलाको दोब्बर वा तेब्बर लिइने सूचना
भित्तामा टागेर राख्थे व्यवसायीहरू । साइबरमा लेखिएकै हुन्थ्यो– घण्टाको
रु. यति । एमआरपी फर्म भर्ने ठाउँमा होस् वा इमर्जेन्सी फोटो निकाल्ने
ठाउँमा होस्, दोहोरो मूल्य कण्ठ गर्नुपर्ने र बेहोर्नुपर्ने अवस्था थियो ।
यसरी लोडसेडिङको बहानामा गरिने मुनाफा हो कि ठगी हो, त्यो पनि बन्द हुने भो
। स्ट्रिट लाइट पनि रातभरि बल्छ, यसले चोरहरू निर्धक्क सलबलाउन पनि कम
हुने भो । अनि अड्डातिर धाउँदा आज बत्ति छैन, भोलि आउनू भनेर जवाफ फर्काउने
कर्मचारीलाई २ सय २० भोल्टकै झट्का लागेको छ ।
पहिले
र्याङको ठ्याङ रित्तै हिंडे हुन्थ्यो । पछि मोबाइल बोक्नुपर्ने घाँडो
आइलाग्यो । जब लोडसेडिङ उग्र भयो तब चार्जर, अतिरिक्त ब्याट्री अनि पावर
ब्याङ्क पनि साथै बोकेर हिंड्नुपर्ने बाध्यता आइलाग्यो । त्यति धेरै सामान
बोक्न जहाँ जाऊ ब्याग नभिरी हिँड्नै नपाउने अवस्था थियो । हेर्दाहेर्दै अब
त्यस्तो ब्यागबाट पनि मुक्ति पाइयो । बत्तीले के मात्र उपद्रो गर्दैन ?
फ्रिज चौबीसै घण्टा चल्छ । हट वाटर वार्म वाटर, उफर, रेडियो, टिभी, हिटर,
एसी, इलेक्ट्रिक केट्ली अरे सबैलाई जतिबेला पनि जीवितै प्राप्त गर्न सकिन्छ
आजकाल । यति धेरै ऐयासी जीवन बिताउन सक्ने हैसियत हामी जनताको बनिसकेको
थिएन कि प्रभु !
http://bit.ly/2lWyHsO
Comments
Post a Comment