Skip to main content

Posts

बुढो रुखको कथा

यो एकादेशको एउटा रुखको प्रचलित कथा हो । कुनै समयमा त्यो देशमा स्याउको रुख थियो । त्यो रुखमा खेल्न भनेर दिनहुँ जसो एउटा सानो फुच्चे आउँदथ्यो, उस्को नाम राम थियो । राम दिनभरी त्यो रुख वरिपरि बस्दथ्यो, घरि रुख चड्दथ्यो त घरि त्यस्को वरिपरि घुम्ने खेल खेल्दथ्यो । भोक लागेपछि त्यो रुखको स्याउ टिपेर खान्थ्यो । त्यो रुख र राम एकअर्काका जुट्टी साथी थिए । उनीहरु घन्टाँै गफ पनि गर्दथे ।

हावामा फिलिली उड्दा ...

सारङ्कोटको शीर, हरियो घाँसे भीर, असार ३० गतेको नौ बजे बिहानी । साथी राजेन्द्र ज्ञवाली र म पहिला त डाडोको टुप्पोमै रहेको फेमिली रिजर्टमा अघिल्लो दिन देखी तैनाथ थियौ । दुई घण्टा कुर्यौ, हुस्सु निख्रिएकै हैन । त्यो डाँडोमा एउटा गज्जब कै मेला थियो । थरिथरिका मान्छे, थरिथरिका मुलुकबाट त्यहाँ बेग्लै उत्साहका साथ प्याराग्लाइडिङ् गर्न भनेर आएका थिए । थुप्रै प्यारआग्लिडिङ कम्पनीहरु आफ्ना–आफ्नै टेक–अफ पोइन्टमा ग्लाइडरहरु बिछ््याँउदै र परिक्षण गर्दै थिए । प्यासेन्जरहरु माथिल्लो भागमा घेरा बनाई थुचुक्कै बसेका थिए । पाइलटहरु कोही झोला भिर्दै, कोही ग्लाइडरका डोरिहरु जाँच गर्दै थिए ।

जन्मदिन किन मनाउने ?

मेरो जन्मदिन पनि अगस्टमै पर्छ भन्ने कुरा जुलाई महिना देखी नै रोजर फेडेरर लगायतका सेलेब्रिटिले “लेजेन्ड्स आर बर्न इन अगस्ट” भन्ने टि सर्ट लगाएको फोटो सोसल मिडियामा भाईरल भएपछी याद थियो । अगस्ट महिना आएपछी भुसुक्कै बिर्सेंछु । अनि यस्तै कुनै घमाइलो दिन एउटा साथीनीले सोधी – “तेरो जन्मदिन चाँही कहिले होरे? चक्लेट त खुवाउछस होलानि?” झल्यास्स याद आयो– हैट जन्मदिन त आजै पो थियो त । कत्तिन केक्केन दिग्बिजय गर्या जस्तो, बर्थ्डे आउनसाथ के केक चक्लेट वा रेस्टुरेन्टमा डाइनिङ लानु पर्ने ठेक्कै ल्या जस्तो ? हुनत मलाई जन्मदिनमा कुनै उत्साह छैन । बर्थ्डे विस गर्न पनि मन लाग्दैन, खान पनि । आजसम्म मनाएको पनि छैन । 

नयाँ पर्वः जनै पञ्चमी

चाड धेरै हुन्छन् तर कुनै चाड यस्तरी आँउछन्, अप्पर्झट् न तिथी न मिती । ठ्याक्कै अफ्ठ्याराँ फल्या फर्सी जस्तो । यस्पाली आज श्रावण १३ गते शुक्रबारको जनै पञ्चमी पनि ठ्याक्कै त्यस्ता गरी आयो । जनै लगाउने चाड रक्षा बन्धन पुर्णिमामा पर्नु पर्ने पञ्चाङ्ग निर्णायक समितिले खन्डग्रास चन्द्रग्रहणको कारण भन्दै ड्याम्मै १० दिन वर सारेर जनै पुर्णे आज खप्ट्याइदियो । पर्व सरे पनि तिथी त पञ्चमी नै हो । धन्य हामी यस्पटक यो चाड मनाउन १० दिन बढी बुढो हुनु परेन । फेरी यो दिन एउटा हैन दुइटा हैन धेरै अवसरहरुको जोडले बनेको छ । नाँग पञ्चमी छँदै छ जुन दिन हामी घरका दैलो दैलोमा नाँग टाँस्छौ, हातमा डोरो बाँध्छौ, हुनिले नुहाइ धुवाइ गरेर जनै फेर्दछन र तातो तातो क्वाटी पनि खान्छन् ।  यस् एतिहासिक दिन त्यतिमात्रमा सिमित छैन । दिदीबहिनिले दाजुभाइलाई नाडीमा राखी बाँधिदिने पनि यसै दिन हो । कल्की जयन्ती र ऋृषि तर्पणी पनि यसै दिन हो । हुने खाने शहरीयाहरुले यो गूड् फ्राइडेलाई टिजिआइएफ भनेर क्लबमा डान्स गर्न पनि पक्कै छोड्दैनन् । हेपाटाइटिसलाई हटाऔँ भन्ने नाराका साथ विश्व हेपाटिटिस दिवस पनि आजै मनाइदैछ । फेरी आजकै दि

हामी डिजिटल नागरिक

फेस्बुक एउटा यस्तो स्वप्निल देश हो कि यो पुस्ता गर्व गर्दछ यस्को नागरिक भएकोमा । कतै जाँदा, कुनै पर्व मनाउदा, कसै सगँ भेट हुँदा वा एकान्तमा बोर हुँदा समेत फेस्बुके न्युजफिडले फोटा र विवरण प्रसारण गर्ने मौका पाएकै हुन्छ ।

तस्बिरका रुपहरु

( कान्तिपुर साप्ताहिक मा २०७४  असार १६ गते प्रकाशित् ) आजकाल एउटा समारोहको झलक यस्तो रहन्छ ः दर्शक दीर्घा ठाडो घाँटी लगाएर कसैको प्रतिक्षामा एकातिर बसिरहेका हुन्छन् । तोकिएको समयभन्दा एक दुई घण्टा ढिला प्रमुख अतिथि आइबक्सिन्छ । तबसम्म सहभागीहरुलाई अल्मल्याउन उद्घोषकलाई धौ धौ नै पर्दछ । प्रमुख अतिथि विशेष राजनैतिक् दलका वरिष्ठ नेता वा मन्त्री नै हुन परिहाल्यो नत्र हाम्रो देशमा कहाँ बाक्लो अडियन्स बटुल्न सकिन्छ र? प्रमुख अतिथिको फेमस अनुहारमात्र भएनि दर्शन गर्न भनेर कति मान्छे पानी समेत नपिइ धर्ना कसेर बसेका हुन्छन् । अतिथि आउनासाथ बाटैबाट लाइन लागेर स्वागत गर्न थालिन्छ । हातहातमा फुल गुच्छा र खादा लिएर हाम फालौँला झैँ गरेर अतिथिलाई अफर गर्छन् । अतिथिले दुई चार वटा मुहार बाहेक त्यो जनसागरलाई न चिनेको हुन्छ, न चिनेर टाउको दुखाउनै चाहन्छ । उस्को नजरमा त्यो भीड कार्यक्रम सफल पार्न भेला भएका टाउकाहरुको जमात मात्र हो । यस्ता थुप्रै जमात उस्ले सामना गरिसकेको हुन्छ र त्यस दिन त्यस्तो जमात उस्को लागि साताँै वा आठाँै पनि हुन सक्छ । तर ती सेलेब्रिटिलाई ढुकेर बसेका उस्का अन्धभक्त प्र

नेताज्यु, जनता नभुल्नु ल ?

चुनावको चटारो बैशाख ३१ गते आएर सक्कियो । वास्तवमै यो स्थानीय चुनाव एउटा महामेला जस्तै रह्यो । पाटिका नेताहरुलाई लबिङ गर्नको टन्टो, उम्मेदवारहरुलाई नयाँ नयाँ नाना लगाएर स्टेजमा माइक थर्काउनको रन्को, कार्यकर्तालाई घर दैलो र प्रचार गर्नको अङ्खट, मतदातालाई आश्वासनहरु सुन्नुकै झन्झट । चुनावी प्रचार प्रसारमा सवारी साधन के मात्र प्रयोग भएन र? पजेरो, टोएटा, मिनिबस, रिक्सा, मोटरबाइक, गाढा, ट्रिपर, ट्रयाक्टर । पाटिहरुले भएसम्मको श्रब्य दृष्यात्मक माध्यम पनि प्रतिस्पर्धै गरेर उपयोग गरे । एफएम, माइकिङ, पत्रिका, पाम्फ्लेट, ध्वजा, झन्डा, फ्रीमा पाइँने टिसर्ट, टोपी, लकेट किरिङ्ग, टोकन, आदित्यादी । झुल्के घामदेखि सुर्यास्तसम्म नेताहरु जत्था बनाइ गाँउगाँउ पसे, टोलटोल छिरे । पानी नखाई नखाई जनताका गुनासो सुने, ओठ सुकाएर पाखा र भञ्ज्याङ् अविराम उक्लिरहे ।